Door: Henk Klein
Twee dagen vóór de proeven moest er nog worden gepompt op landgoed de Lorrekorf in Putten om het water op peil te krijgen. Door aanhoudende droogte was het zó ver gezakt, dat er voor proef H (apport over water) niet gezwommen hoefde te worden om de overkant te bereiken. Maar met 160 inschrijvingen over 2 dagen moet de wedstrijd natuurlijk wel door kunnen gaan. Ook onder deze extreem warme omstandigheden is dat weer prima gelukt, want na afloop “regende” het complimenten voor de strakke organisatie. Buny, Pedro en Jelmer waren deelnemers op de zaterdag. Pedro had met andere honden in het verleden al wel A-diploma’s gehaald, voor Jelmer zou het vandaag zijn eerste kunnen zijn en Buny deed voor het eerst mee aan een jachthondenproef. Wat waren hun verwachtingen, zijn ze uitgekomen en hoe hebben zij de dag beleefd?
Met Pedro en Jelmer had ik de avond van tevoren al telefonisch een afspraak voor tussen de middag gemaakt, maar naar Buny moest ik op zoek. De JPC had de groepen slechts voor de eerste 2 proeven een loopvolgorde gegeven en daarna was voor iedereen de volgorde vrij. Dat liep overigens voortreffelijk, maar het zoeken naar Buny werd er niet gemakkelijker op. Ik vroeg aan een bekende deelnemer of hij nummer 17 ergens had gezien. “Ja hoor, die liep net in de richting van het secretariaat”. “Hoe ziet ze eruit “, vroeg ik. “Jong en knap” kreeg ik als antwoord. “Nou, dan ga ik ze zeker vinden, bedankt”!
Fanatisme en teleurstelling
Buny had eerder al twee Golden Retrievers gehad, maar is hier vandaag met haar eerste labrador. Een jong teefje van ruim een jaar oud van uitstekende afstamming. Heel rustig aan de ene kant, bloedfanatiek als er gewerkt moet worden, maar ook een lieve huishond. Je hoort wel eens dat een hond in de loop der tijd op zijn baas gaat lijken, maar bij Buny en haar Suus is dat nu al het geval. Buny is tijdens het gesprek heel rustig, maar geeft direct toe dat ze enorm gedreven is om alle proeven zo goed mogelijk af te leggen. Ze probeert zo normaal mogelijk te doen, maar het is allemaal nieuw, onwennig (hoe, wat, waar?) en dat roept toch wel wat spanning op. De voorbereiding moest rustig en zo gewoon mogelijk verlopen. Geen extra trainingen in de afgelopen week en vanmorgen gebruikelijke tijd om 6.00 uur op (alles was gisteravond al klaar gezet). Maar toch voelt het allemaal heel anders. We zitten bij haar laatste proef te wachten (volgen en komen op bevel) en tot nu toe is alles goed gegaan. Knap voor zo’n jong hondje en onervaren voorjager, maar als ik haar vraag tegen welke proef ze vooraf het meest opzag, bleek dat nou juist “komen op bevel” te zijn….en dan blijkt het toch heel lastig om rustig te blijven en normaal te doen als de spanning oploopt. Ik leef met haar mee als ze naar de keurmeester loopt en de proef mag beginnen. De lijn gaat af, het volgen gaat zowel aangelijnd als los goed, het uitsturen ook, maar helaas, Suus heeft ook vandaag geen zin om “leeg” terug te komen. Buny heeft erg veel commando’s nodig om haar bij zich te krijgen, maar uiteindelijk lukt dat toch. Zou er nog een 6je in zitten? De keurmeester kon hier echter geen voldoende voor geven en dat is dan wel even een teleurstelling. Maar met mooie cijfers (o.a. twee tienen, een negen en een acht) kan ze ook weer tevreden zijn. Bovendien zegt ze strijdlustig: “Er komen nog 3 kansen in september”!
Inmiddels is Pedro ook bij zijn laatste proef aangekomen. Tot nu toe is het allemaal goed gegaan en hij straalt vertrouwen uit. Niet onlogisch als je in het verleden met andere honden al A-diploma’s hebt gehaald. Vandaag gaat hij het met zijn 3-jarige Sterre proberen.
Overtuiging en vertrouwen
Vooraf had hij aangegeven dat de Markeerproef altijd spanning bij hem oplevert, want dat kan zo maar misgaan. Vandaag niet dus en nu is het alleen nog volgen en komen op bevel. Overigens was hij bij het down leggen wel even geschrokken. Tijdens zijn proef zei een andere voorjager opeens “ik zie jouw hond” en Pedro dacht dat Sterre was gaan lopen. Gelukkig was dat niet zo, maar je kon haar op afstand zien liggen. “Ik zie jouw hond liggen”, zou dan ook een geruststellender opmerking geweest zijn. Ook de laatste proef legt Pedro goed af, dus mag hij op voor het A-diploma. Als het gaat lukken zal het geen hoog A-diploma zijn, want hij heeft nogal wat punten laten liggen. Dat komt door zijn manier van trainen die geheel gericht is op de Orweja Working Tests (OWT’s). Daarbij hoeft de hond niet zittend af te geven en kost het ook geen punten. Op de SJP wel, maar vandaag draait het niet om de punten, als het A-diploma maar gehaald wordt. Bij de dirigeerproef mochten deelnemers kijken hoe de concurrentie het er van af bracht. Vanaf het zitpunt trokken de meeste honden te ver naar achter, dus Pedro had zich voorgenomen om Sterre vanaf dat punt eerst een stuk in te fluiten. Als je je hond hebt uitgestuurd om te dirigeren kan er van alles misgaan, maar waar je absoluut niet op rekent is dat je fluit je in de steek laat. De eerste lijn is niet strak en Pedro moet met de fluit corrigeren. Er komt alleen een vreemd geluid uit, waar Sterre ook niet goed op reageert. Dan is er op dat moment ook geen plan B en moet je maar hopen op een goede afloop. De overtuiging en het vertrouwen is weg, het lukt niet, de boekjes van de keurmeesters gaan omhoog. Dat is een grote teleurstelling en tegelijkertijd een belangrijke les: hang 2 dezelfde fluitjes om je nek, zodat je altijd direct een reserve bij de hand hebt. Pedro gaat gelijk naar de jachtwinkel die op het terrein staat om een set nieuwe fluitjes aan te schaffen.
Jelmer mag ook gaan dirigeren. De laatste week is de spanning wel toegenomen en in slaap komen viel ook niet mee. Was het bij Buny gedrevenheid en bij Pedro vertrouwen, bij Jelmer voert hoop de boventoon. In verband met school heeft hij de afgelopen twee maanden slechts één keer per week kunnen trainen. Afgelopen woensdag was de laatste training gericht op waterwerk en daarna heeft hij Starmaker geen aandacht meer gegeven.
Bij een SJP ziet hij het meest op tegen 1. down leggen 2. markeren en 3. dirigeren. Dan staat hij stijf van de zenuwen met heftige hartkloppingen, maar gelukkig heeft hij de eerste twee vanmorgen al gehad en dat is goed gegaan. Ook wel wat puntjes verloren, maar dat is van ondergeschikt belang. Nu het dirigeren nog, de spanning is van zijn gezicht af te lezen. De overtuiging dat het gaat lukken is er niet. Dat is te zien aan de manier waarop Jelmer de hond inzet. Starmaker neemt de lijn niet goed aan en moet al snel gecorrigeerd worden. De keurmeesters worden niet overtuigd van de dirigeerbaarheid en Jelmer moet de hond terugroepen. Helaas, het zat er vandaag niet in.
Voor een wat van de standaard afwijkend verslag zijn 3 deelnemers geïnterviewd. Geen van drieën hebben ze gehaald waar ze van tevoren op hoopten. Is het de mediadruk geweest die hen de das om heeft gedaan?
